Árið á enda...

Nú árið er liðið í aldanna skaut....já og aldrei kemur til baka. Alveg er ég viss um að nágrannar mínir vita það þar sem lagið hefur núna hljómað ca 10 x fyrir þá ( þegar þetta var skrifað) :)
Mér finnst áramót alveg svakalega merkileg og þetta lag. Gaman að horfa til baka og sjá hverju maður hefur áorkað og tekist á við á árinu. Það sem virkaði eins og óklífandi fjall var bara ekkert svo mikið mál eftir allt saman. Árið var yndislegt hjá mér. Ég var meirihluta þess í Kenya, tókst í byrjun árs á við það að búa í hálfgerðu stríðslandi, frammi fyrir átökum í Kenya. Sú reynsla mun aldrei fara neitt. Ég minnist fréttabanns, hættunni á eitruðu vatni, vopnuðu mannanna sem ég mætti og var að spá í að fela mig. Fattaði þá að ég var hvít og að fela sig var eins og endurskinsmerki í tunglsskini. Tilfinningunni um að verða kannski innlyksa í Kenya ef að allt væri á versta veg. Spá í því að ég vildi ekki fara heim og er glöð að hafa haft styrk til þess að vera áfram þó vitandi að fólki drepnu í 1klst fjarlægð og fólki að berjast í 10mín radíus....já ég get talað endalaust um Kenya.
Kom heim og hóf háskólanám, kynntist þar yndislegu fólki og enn á ný hef ég fengið tækifæri til að takast á við eitthvað nýtt.
Háskólanámið hefur fengið mig til að hugsa og sjá marga hluti í svo nýju ljósi. Oft hef ég hugsað hvað ég sé eiginlega spá þegar að maður hefur fengið að detta á rassinn og falltölur upp á 70 og 80% birtast manni til mikillar gleði. Enn ég held bara áfram enda er ég að gera þetta fyrir mig engan annan. Ég hef leitað að innri styrk og baráttuþreki og hugsað hey ég get þetta tja svo er líka ótrúlegasta fólk sem hefur enn trú á mér. Enn hvað ætli nýtt ár beri í skauti sér ? Ég er rosa spennt, pínu glöð með kreppuna þó auðvitað vilji ég ekki sjá neinn þjást enn tel að við höfum mörg hver gott af því að komast niður á jörðina. Meta að það er meira til enn nýtt sófasett og einbýlishús. Meta hvert annað, vináttuna og það bara að vera til. Kannski minnkar t.d hraðinn hér aðeins sem væri svona líka flott fyrir mig þar sem Kenýskur tími væri brilliant fyrir mig. Mæta 1klst of seint og enginn kippir sér upp við það. Ég er ekki frá því að síðan þetta hrun fór af stað sé fólk orðið vinalegra, kannski mín ýmyndun enn þá kannski góð ímynd.

Læt þetta nægja í bili á nýju ári og heiti nýju bloggi innan skamms

Anna Vala

 

p.s Fyrri myndin er fréttamynd frá Kenya ( það sem var í gangi fyrir ári). Sýnir skot sem fór "óvart" inn um glugga og drap móður barnsins sem þarna situr. Þess ber að geta að barninu var bjargað.

Seinni myndin eru íslensku börnin mín Auður Eva og Atli Rúnar.

Er líða fer að jólum...

Eftir langan tíma án bloggs sé ég mér fært að setja stafi á tölvu. Kannski bara af því að ég á að vera að lesa Evrópurétt eða reyna við lögskýringarfræði. Hver kannast ekki við það að gera allt annað enn að læra þegar að það er á dagskrá? Það er skrýtið hvað maður getur verið andlaus af lærdómi og þreyttur. Bjóst ekki við að hægt væri að sofna með Túlkun lagaákvæða á nefinu oft sama daginn, sofa í Háskólabíó 2x í sama tímanum þó úthvíld hafi verið og farið þreytt inn í rúm kl.15 að degi til.

Annars er ég jólastelpa og er farin að hlakka ískyggiilega til jólanna, reyndar verður þetta meira í ár ég hlakka til 19.des enn þá lýkur einmitt prófinu mínu. Ég hlakka líka til að geta þá komið mér fyrir í litlu höllinni minni sem brátt tekur við Mömmu sinni aftur. Flyt inn 1.des svo fólk getur farið að droppa í kaffi eða fært mér mat. Mér þykja einmitt góðar lærissneiðar í raspi, kjötbollur og soðinn fiskur....bara svona ef ykkur vantar hugmyndir. Annars er ég eins og bakkaköttur "ét allt". 

Mér finnst  annars ótrúlegt að vera komin í neyslubrjálæðið aftur. Hvað gerði ég fyrir síðustu jól  og um jólin hmmmm....

Kenyubúar halda upp á jóin á jóladegi. Jóladagurinn 2007 rann upp og sólin skein, enda desember einn heitasti mánuður ársins. Fósturmóðir mín og systir fóru til vinnu útaf kosningunum. Ég hinsvegar hjálpaði hússtelpunni ásamt slatta af ættingjum að undirbúa jólin. Við þrifum húsið,já ég semsagt skreið um á fjórum fótum og skúrað köngulónnum mínum burt,  mennirnir slátruðu geit, ég steikti Chapati brauð ásamt frænkum og við bjuggum til meðlæti og allt það. Að þessu loknu var allt frekar rólegt.  Seinnipart dags var ég búin að skipta um föt og fór og hitti vinnufélaga minn á barnum, við drukkum nokkra öl áður enn ég fór heim, át geitakjöt, drakk gos sem aðeins er ert til Hátíðarbrigða og ættingjar komu til að borða með okkur og syngja jólasöngva. Eina gjöfin sem var afhennt þennan dag var fótbolti sem ég gaf litla bróður.
Ég viðurkenni að ég hafði kviðið þessum degi eilítið við útförina þar sem ég hafði aldrei upplifað jól annars staðar enn heima á Íslandi. Ég var hrædd um að þennan dag kæmi fram allur minn söknuður. Hann kom aldrei í þeirri mynd sem ég hélt.  Mér finnst núna að þessi einu jól séu eins og jólin eigi að vera. 

Og bara svona í endann er hér smá frá Móðir Theresu..Sonie vinkona átti það til að lesa um hana fyrir okkur samstarfsmennina hjá Rauða Krossinum hvort sem að fólki líkaði betur eða verr Ég man að ég hlustaði yfirleitt með ákafa því að á þessum hörmungartímum sem við upplifðum með fjölda fólks að deyja daglega og annar eins hluta stórslasaðan eða foreldralausan. Þá var gott að geta hugsað um eittthvað fallegt. Sonie thanks

"Even the rich are hungry for love, for being cared for, for being wanted, for having someone to call their own"
Mother Teresa 

 

Knús í bili Anna Vala

Frá því að ég bloggaði síðast hef ég.....

-Verið í stífri aðlögun á Íslandi

-Eignast dóttur

-Hafið nám í lögfræði og glaðst yfir því að fólk hefur rangt fyrir sér þegar talað er um það sé þurrt nám.

-Hlegið í tímum hjá Róbert, tja nema þegar ég hélt hann myndi spyrja mig um Aðskilnaðardóminn sem ég vissi ekkert um.

-Þurft að bíta mig fast í tunguna þegar talað er um skort og kreppu á Íslandi

-Átt í fallegum samskiptum við vini mína heima og erlendis.

-Spáð í því að halda námskeið fyrir ungt fólk um innkaup, eldamennsku og fjármál almennt

-Þurft að játa mig sigraða í slagnum um að maður þurfi ekki bíl í Reykjavík og keypt einn slíkan

-Verið full norður í landi, farið á trúnó og fengið danska vinkonu í heimsókn

-Uppgötvað að það er líf eftir Kenya, þó ég sé enn ekki viss um hversu mikið það sé

-Lært næstum allt um kál og stál bandalagið

-Fattað að 19 kr isk eru ekkert svo mikið og ég þarf ekki að hafa samviskubit yfir að fólk skyldi eyða þeirri upphæð í að senda mér sms til Kenya.

-Fylgst með vinum og kunningjum erlendis gera nýja hluti og ferðast til annara landa. Hef uppgötvað að ég get alltaf farið aftur.

-Spáð í því að blogga eins og 100x enn það skeði aldrei.

-Saknað Adam sem sjá má hér á myndinni, verið stolt af honum vitandi það að hann er að kenna krökkum í Slovakíu að mála.

-Uppgötvað að Íslendingar tala ekki Swahili

-Boðið sjálfri mér á ASÍ þingið

-Uppgötvað að það er hægt að sofna oftar enn einu sinni yfir sömu bls unni í bók Hr Líndal

-Haldið hluthafafund í Glitni og haldið upp á afmæli Pútíns

-Hlegið oftar enn einu sinni af Baggalút

 

Knús Anna panna

Kópavogsborg, Iceland það sem við köllum siðmenningu

Mánuði seinna er loksins hægt að blogga. Ekki það að talvan mín hafi ekki virkað eða nettengingin verið til staðar heldur er bara erfitt og skrítið að vera komin heim.
Við Gulli höfum líkt þessu öllu saman við það að vera í aðlögun á leikskóla. Ég hef verið algerlega úti á túni. Veit ekkert hver er hvað í blöðunum,  veit ekki alveg hvað hefur gerst á árinu, hef ekki horft á næturvaktina, skil því ekki einfalda brandara  þaðan, ég veit ekki lengur hvernig á að gera suma hluti.  Er enn að átta mig á því að ég hef heitt vatn og þvottavél.
Ég hef einnig verið í sjokki hversu hátt við Íslendingar lifum & hvað allir hafa það hreinlega æðislega gott  hérna, ég sé ekki þessa kreppu og þó svo fólk hafi það ekki allt æðislegt þá eru hér skriljón tækifæri til að breyta því. Ég er nú samt ekki bara sokkin í flöskuna eins og hefði mátt skilja á dögunum þegar að ég talaði við ameríska vinkonu mína sem líka saknar Africu.

Ég: I have been feeling like a crazy alcaholic these last days. (Meaning sometimes everything is great and on the other hand everything sucks)

Hún: Ooohh yes me too I have been drinking a lot. Have to quit shortly to drink because the school is starting (she is a teacher)

Það var yndislegt að koma heim þó ég hafi ekki einu sinni séð út um gluggann í Leifstöð ekki var það heldur útaf rigningu eða snjókomu. Heldur sú staðreynd að ég var önnum kafin við að knúsa ælupokann minn. Ég sem var búin að hlakka svo til að heyra setninguna "góðir farþegar velkomin heim". Er núna ekki einu sinni viss um að flugfreyjan hafi sagt það. Var veik frá því að ég sá Flugvél Icelandair í London þar til ég lenti í Keflavík.  Þórdís yndislega fallega vinkona mín sem náði í mig til London. Játs hún er flottust, kom tók með mér lunch og flaug með mig heim þurfi að hlusta á mig kasta upp, væla um veikindi mín á ensku, hún er hörkutól.  Gulli besti flugþjónninn minn stóð sig líka vel enn ætli ég hafi ekki verið hundleiðinleg og langaði hvorki í snakk, súkkulaði né vín. Já það er augljóst að ég var veik. Það tók mig góða viku að hætta að tala ensku í stað íslensku. Er enn að blanda þessu saman og man ekki íslensk orð. Heilinn minn er bara ekki komin heim. Vonast samt til að sjá hann fljótlega.Þarf mikið á honum að halda þessa dagana.

Það er gott á Íslandi, við höfum allt, flestir taka því sem sjálfsögðu, það er gott að vera laus við magakveisur, soðið vatn og menn sem geta ráðist á mig. Ekki svo að skilja að Ísland sé algerlega safe. Er að venjast því að vera með fullt öryggi. Stóð mig að því á Akureyri að líta bakvið mig eftir kl.23 og spá hvort mér væri hreinlega óhætt að labba heim og það með i-podinn á mér. Ég sakna samt sem áður Afríku mikið og lífsins þar.  Afslappaðra tempó og fólk hefur tíma hvort fyrir annað. Það er dapurlegt hvað fólk er busy hér. Suma vini mína hef ég t.d ekki séð síðan ég kom heim.

Myndin hér að ofan er tekin í New York....tja hvað var ég að gera það. Fór í sjokk meðferð með Gulla. Eftir það náði ég upp tempoi að nýju. Gulli var orðinn þreyttur á að þurfa að biðja mig 5x um að drifa mig og þurfa síðan að moka mér út um dyrnar. Við skemmtum okkur að sjálfsögðu stórvel í þessa 24 tíma eins og má sjá á Visa reikningi frúarinnar. hmmm þessi mynd hlunkast ekki inn svo síðar....

 Nóg í bili

Anna Vala

Komin heim

Komin heim með bloggleti dauðans og alla aðra leti, hef átt fullt í fangi með að halda í Íslenskt samfélag og kemst sko ekki með tærnar þar sem þið eruð með hælana.
Er með sama símanúmer og ég hef alltaf verið með 8631524 svo ef þið viljið heyra í mér þá taki þið bara upp símann. Ég er mjög fátæk af númerum þar sem símanum mínum var stolið 2x úti. 

Knús Anna